فولاد آلیاژی

فولاد آلیاژی تولیدی هم‌پای استانداردهای جهانی برای تامین نیاز بخشی از بازارهای داخل و خارج كشور تولید می‌شود. فولاد آلیاژی محصولی که در صنایع خودروسازی، فولاد آلیاژی ماشین‌سازی، فولاد آلیاژی نفت، گاز و پتروشیمی، فولاد آلیاژی ابزارسازی، فولاد آلیاژی نیروگاهی، فولاد آلیاژی ریلی، ساخت لوازم پزشکی و جراحی و سایر صنایع ویژه کاربرد وسیع دارد.

خود فولاد در واقع نوعی آلیاژ است.برای تعریف فولاد آلیاژی باید گفت تمام گونه‌های فولاد را آلیاژ نمی‌خوانند. ساده‌ترین نوع فولاد که تقریباً می‌توان گفت آهن است (نزدیک به ۹۹٪) خود با عنصر کربن فولاد آلیاژی شده‌است (بسته به نوع فولاد از ۰٫۱٪ تا ۱٪). بنابراین منظور از آلیاژ فولاد یا فولاد آلیاژی، ترکیبی از فولاد، کربن و دیگر عنصرها است. عنصرهایی که بیشتر برای این هدف فولاد آلیاژی کاربرد دارند، عبارتند از: فولاد آلیاژی منگنز (پرکاربردترین)، فولاد آلیاژی نیکل، فولاد آلیاژی کروم،
فولاد آلیاژی مولیبدن، وانادیم، فولاد آلیاژی سیلیسیم و فولاد آلیاژی بور. و عنصرهای کم کاربردتر در فولاد آلیاژی عبارتند از: آلومینیم، فولاد آلیاژی کبالت، فولاد آلیاژی مس، سریم، فولاد آلیاژی نیوبیم، تیتانیم، تنگستن، فولاد آلیاژی قلع، روی، سرب و فولاد آلیاژی زیرکونیم.

از ترکیب عنصرهای بالا با فولاد و آلیاژسازی، برخی ویژگی‌های فولاد آلیاژی کربن مانند مقاومت، سختی، چقرمگی، سایش، سخت شدگی و سختی فولاد آلیاژی در دمای بالا به گونهٔ درخور توجهی بهبود می‌یابد. برای دستیابی به بعضی از این ویژگی‌ها باید عملیات حرارتی روی فولاد آلیاژی انجام شود. محدودیت استفاده از کربن اگر مقدار استفاده از کربن از میزان مجاز آن بیشتر شود فولاد آلیاژی پرکربن محسوب می شود و می تواند دارای معایب زیر باشد:

شکننده تر شدن فولاد آلیاژی و اسلب فولاد آلیاژی کاهش شکل پذیری در خمش و کشش کاهش قابلیت جوش پذیری چدن اگر در ترکیبات ،میزان کربن فولاد آلیاژی بیش از حد مجاز آن (۲ درصد) شود فولاد حاصل شده، چدن نامگذاری می شود. فولاد آلیاژی ضد زنگ اگر در ترکیبات از آلیاژ کرم استفاده شود ترکیب حاصل، فولاد ضد زنگ نامیده می شود.